Diagnoza i terapia integracji sensorycznej
Dziecko intuicyjnie wie, czego potrzebuje do swojego rozwoju. Odczuwa komfort, kiedy jego potrzeby są zaspokojone, kiedy ma odpowiednią proporcję stymulacji i odpoczynku.
Jeśli przyjrzymy się zabawie małych dzieci, to dostrzeżemy, że tak naprawdę wykonują ciężką pracę, stymulując swój układ nerwowy bodźcami, które są potrzebne do ich prawidłowego rozwoju – biegają, wspinają się, skaczą, huśtają, przepychają, turlają, zwisają głową w dół, stukają w przedmioty, dotykają różnych rzeczy i brudzą się.
Dzięki tym wszystkim czynnościom – czasem mogłoby wydawać się, że codziennym i banalnym – dzieci uczą się prawidłowo integrować informacje z różnych zmysłów, co pozwala im na celowe, coraz bardziej złożone działanie. Prawidłowa integracja sensoryczna świadczy o gotowości szkolnej, jest podstawą rozwoju wyższych funkcji poznawczych.
Wymaganie od dziecka umiejętności akademickich w przypadku zaburzeń integracji sensorycznej, przypomina stawianie dachu domu bez jego fundamentów. Dobrze ilustruje to poniższa piramida uczenia się:
Terapię integracji sensorycznej zalecamy w przypadku:
- nieporadności ruchowej,
- kiedy dziecko często potyka się o przedmioty lub przewraca,
- kiedy dziecko nie lubi się huśtać, unika wspinania się lub ma lęk wysokości,
- kłopotów z planowaniem ruchu lub jego odwzorowaniem,
- nadwrażliwości dotykowej (dziecko toleruje tylko niektóre ubrania, przeszkadzają mu szwy i metki),
- nadruchliwości,
- kłopotu z utrzymaniem uwagi, łatwego rozpraszania się,
- trudności z łapaniem piłki, koordynacji ręka-oko,
- kłopotów z małą motoryką, trudności przy zadaniach manualnych (np. zapinanie guzików),
- choroby lokomocyjnej, skłonności do zawrotów głowy,
- kiedy dziecko nie lubi być przytulane, przeszkadza mu kontakt fizyczny innych dzieci; reaguje tak, jakby delikatny dotyk sprawiał mu ból,
- kiedy dziecko lubi mocno skakać, upadać na kolana, uderzać w przedmioty, popychać inne dzieci, siłować się, mocno przytulać,
- kiedy dziecko bardziej niż inne dzieci potrzebuje huśtać się, kręcić,
- wybiórczości w jedzeniu lub dużej wrażliwości na różne zapachy,
- płaczliwości, rozdrażnienia, zwłaszcza po zajęciach w przedszkolu, szkole lub wydarzeniach społecznych.